آن کس که کردارش او را به جایى نرساند، بزرگى خاندانش او را به پیش نخواهد برد …!!!

مولا علی (ع)

نهج البلاغه

حکایت شعری در مدح مولا علی (ع) که فقیری را ثروتمند کرد …!!!

نقل شده است که مردی از اهالی نجف از نظر معیشت در تنگنا و دشوارى غیر قابل تحملّى بود . روزى از روى شکایت و فشى روحى کنار ضریح مطهّر حضرت امیرالمومنین (علیه السلام)عرضه مى دارد : شما این لوسترهاى قیمتى و قندیل هاى بى بدیل را به چه سبب در حرم خود گذارده اید ، در حالى که من براى اداره امور معیشتم در تنگناى شدیدى هستم ؟
شب امیرالمومنین (ع) را در خواب مى بیند که آن حضرت به او مى فرماید : به هندوستان در شهر حیدرآباد به خانه فلان کس مراجعه کن ، چون حلقه به در زدى و صاحب خانه در را باز کرد به او بگو : ” به آسمان رود و کار آفتاب کند ” …

پس از این خواب ، دوباره به حرم مطهّر مشرف مى شود و عرضه مى دارد : زندگى من اینجا پریشان و نابسامان است شما مرا به هندوستان حواله مى دهید !!بار دیگر حضرت را خواب مى بیند که مى فرماید : سخن همان است که گفتم … پس از بیدار شدن و شب را به صبح رساندن ، لوازم مختصرى که داشته به فروش مى رساند و اهل خیر هم با او مساعدت مى کنند تا خود را به هندوستان مى رساند و در شهر حیدرآباد سراغ خانه آن راجه را مى گیرد ، مردم از این که فردی فقیر با چنان مردى ثروتمند و متمکن قصد ملاقات دارد ، تعجب مى کنند . وقتى به در خانه آن راجه مى رسد در مى زند ، چون در را باز مى کنند مى بیند شخصى از پله هاى عمارت به زیر آمد ، مرد وقتى با او روبرو مى شود مى گوید : ” به آسمان رود و کار آفتاب کند “

فوراً راجه پیش خدمت هایش را صدا مى زند و مى گوید : این مرد را به داخل عمارت راهنمایى کنید و پس از پذیرایى از او تا رفع خستگى اش وى را به حمام ببرید و او را با لباس هاى فاخر و گران قیمت بپوشانید . مراسم به صورتى نیکو انجام مى گیرد و مرد در آن عمارت عالى تا فردا عصر پذیرایى مى شود . فردا دید محترمین شهر از طبقات مختلف چون اعیان و تجار و علما وارد شدند و هر کدام در آن سالن پذیرایی در جاى مخصوص به خود قرار گرفتند ، از شخصى که کنار دستش بود ، پرسید : چه خبر است ؟ گفت : مجلس جشن عقد دختر صاحب خانه است . پیش خود گفت : وقتى به این خانواده وارد شدم که وسایل عیش براى آنان آماده است .هنگامى که مجلس آراسته شد ، راجه به سالن درآمد ، همه به احترامش از جاى برخاستند و او نیز پس از احترام به مهمانان در جاى ویژه خود نشست .نگاه رو به اهل مجلس کرد و گفت : آقایان من نصف ثروت خود را که بالغ بر فلان مبلغ مى شود از نقد و مِلک و منزل و باغات و اغنام و اثاثیه به این مرد که تازه از نجف اشرف بر من وارد شده مصالحه کردم ، و همه مى دانید که اولاد من منحصر به دو دختر است ، یکى از آنها را هم که از دیگرى زیباتر است براى او عقد مى بندم ، و شما اى عالمان دین ، هم اکنون صیغه عقد را جارى کنید . چون صیغه جارى شد مرد که در دریایى از شگفتى و حیرت فرو رفته بود ، پرسید : شرح این داستان چیست ؟راجه گفت : من چند سال قبل قصد کردم در مدح امیرالمومنین (علیه السلام) شعرى بگویم ، یک مصراع گفتم و نتوانستم مصراع دیگر را بگویم … به شعراى فارسى زبان هندوستان مراجعه کردم ، مصراع گفته شده آنها هم چندان مطلوب نبود ، به شعراى ایران مراجعه کردم ، مصراع آنان هم چندان چنگى به دل نمى زد ، پیش خود گفتم حتماً شعر من منظور نظر کیمیا اثر امیرالمومنین (علیه السلام)قرار نگرفته است ، لذا با خود نذر کردم اگر کسى پیدا شود و مصراع دوم این شعر را به صورتى مطلوب بگوید ، نصف دارایى ام را به او ببخشم و دختر زیباتر خود را به عقد او در آورم ، شما آمدید و مصراع دوم را گفتید ، دیدم از هر جهت این مصراع شما درست و کامل و تمام و با مصراع من هماهنگ است …
مرد گفت : مصراع اول چه بود ؟ راجه گفت : من گفته بودم : به ذرّه گر نظر لطف بوتراب کند ؛
مرد گفت ، مصراع دوم از من نیست ، بلکه لطف خود امیرالمومنین (علیه السلام) است …
راجه سجده شکر کرد و خواند :

به ذرّه گر نظر لطف بوتراب کند ،
به آسمان رود و کار آفتاب کند …

وقتى نظر کیمیا اثر حضرت مولا ، فقیر نیازمندى را اینگونه به ثروت و جاه و جلال برساند ، نتیجه نظر حق در حقّ عبد چه خواهد کرد …؟

یا علی….

ﻓﺮﻫﻨﮓ ﯾﻌﻨﯽ …

اشخاص را بخاطر ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺧﻮﺩشان نیست ﻭ ﺑﻄﻮﺭ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﻪ آنها ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪه است ؛ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﺴﺨﺮﻩ کرد …

انجام وظیفه ،
عالی ترین مقصد و منظور زندگی و اخلاق است …
و زندگی انسان در مركز دایره وظایف عمومی قرار گرفته است …!!!
اسمایلز
قابل توجه کاندیدهای ریاست جمهوری

عالمی مشغول نوشتن با مداد بود …
کودکی پرسید: چه می نویسی؟
عالم لبخندی زد و گفت :

مهم تر از نوشته هایم، مدادی است که با آن می نویسم، می خواهم وقتی بزرگ شدی مثل این مداد بشوی …!!!

پسرک تعجب کرد …!!! چون چیز خاصی در مداد ندید.
عالم گفت : ” پنج خصلت در این مداد هست. سعی کن آن ها را بدست آوری … “

اول : می توانی کارهای بزرگی کنی، اما فراموش نکنی دستی وجود دارد که حرکت تو را هدایت می کند و آن دست 《 خداست 》…

دوم : گاهی باید از مداد تراش استفاده کنی، این باعث رنج مداد می شود، ولی نوک آن را تیز می کند. پس بدان رنجی که می بري از تو انسان بهتری می سازد …

سوم : مداد همیشه اجازه می‌دهد برای پاک کردن اشتباه از پاکن استفاده کنی، پس بدان تصحیح یک کار خطا، اشتباه نیست …

چهارم : چوب مداد در نوشتن مهم نیست، مهم مغز مداد است که درون چوب است، پس همیشه مراقب درونت باش که چه از آن بیرون می آید …

پنجم : مداد همیشه از خود اثری باقی می گذارد، پس بدان هر کاری در زندگی ات میکنی، ردی از آن به جا میماند، پس در انتخاب اعمالت دقت کن …