هیچوقت فراموش نکن

اگر حس روییدن
در تو باشد

حتی در کویر هم رشد خواهی کرد…

دانستم که باید
قدردان چیزهای کوچک زندگی هم بود
هرقدر هم که ناچیز باشد
مثلا مجسمه ی کوچک روی میز
یا شمعی که لحظه ای غم را از دلت دور میکند
و یا آب دادن به گل های درون باغچه . . !

دانستم که باید
قدردان همه چیز بود
هرچیزی که لحظه ای
لبخند را به لب می نشاند
و آرامش را به همراه می آورد …

اولین جمله ای که ما در اول دبستان می آموزیم چیست؟
بابا نان داد بابا آب داد…
می دانید اولین جمله ای که انگلیسی ها در دبستان یاد می گیرند چیست؟
من می توانم بخوانم و بنویسم…
و اولین جملهء ژاپنی ها:
من باید بدانم…
و این است که ما همیشه چشممان به دست پدر است و پدر را ضامن تامین ملزومات زندگی می دانیم و در بزرگسالی نیز حتی زندگی تجملی را انتظار داریم که ارث پدری باشد.
کار از ریشه خراب است…
و این یعنی : فقر فرهنگی!

پرویز پرستویی

آدم های خوبِ زندگی من رنگشان آبی ست.
هر صبح میشود کنارشان با دلِ گرم چای دارچین نوشید؛ لبخند از صورتشان نمیرود و از جنس آرامش مطلقند.
آدم های خوبِ زندگی من مثل ساعتِ ده صبحِ روز آفتابی اند
همانقدر دلنواز و پرانرژی.
تُن صدایشان با صداقت آمیخته شده.
آدم های خوبِ زندگی من ساده و مهربانند مثل پیراهن گل دار مادربزرگم انگار هستند برای خوب کردن حال من در روزهای پر از سختی و استرس.
همان هایی که برعکس خیلی از مهمانی های اجباری و از چند وقت پیش هماهنگ شده ؛ هروقت دلت تنگ بود خودت را پشت در چوبی خانه شان ببینی…
راستی آدم های خوب زندگی شما چه شکلی اند؟

شما آهن ربایی زنده هستید

که در مورد هر چه بیندیشید ؛
همان را به سمت خود
جذب خواهید کرد …