یکی از دغدغه هایی که در کودکی عید نوروزمان را خراب میکرد پیک های نوروزی بود.خاطرم هست کلاس سوم یکی از بچه ها پیکش را انجام نداده بود و وقتی معلممان پرسید چرا؟ گفت: وقت نکرده یا سفر بوده یا مهمانی.
هیچ اتفاقی هم نیفتاد نه تنبیه شد نه توبیخ.اما باعث شد دغدغه پیک برای سالهای بعد از من دور شود.با اینکه همیشه پیکهای نوروزیم را حل میکردم اما دیگر آرامش داشتم با خودم میگفتم فوق فوقش می گویم وقت نکردم. این آرامش سال های بعد را مدیون شجاعت همان هم کلاسی و البته منش و بزرگواری معلم کلاس سوم هستم.یادمان باشد پیک های نوروزی با ما بزرگ می شوند و ما همیشه به آرامش نیاز داریم

جملات عاشقانه الزاما با کلمات عاشقانه بیان نمی شوند.
گاهی کلماتی ساده ومبتدی محتوایی عاشقانه دارند .درست مثل: رسیدی خبر بده.
(برای مامان و تمام عاشقانه های ساده اش)

دو روز پیش در یکی از شبکه های اجتماعی این دو تصویر را دیدم.با عنوان: کهکشان با شما و کهکشان بدون شما
دو عکس هیچ تفاوتی نداشت. حس عجیبی بودفکر دنیا با من و دنیا بدون من.انگار دلم میخواست از همه آدمها بپرسم دنیا با شما و بدون شما چه تفاوتی دارد.تصویر را برای دوستی فرستادم و پرسیدم تفاوتی در این دو تصویر میبینی؟ کار جالبی کرده بود دو تصویر کنار هم از لیست آدمهای موبایلش برایم فرستاد. در یکی اسم من بود و در دیگری نه. به من گفت تا از دور نگاه کرده هیچ تفاوتی نبوده اما وقتی از ابر دوربین ذهنی اش استفاده کرده تا روی صفحه موبایلش زوم شود حالا همه چیز متفاوت است و بعد هم از دنیای با من وبدون من از دید خودش گفت.
برایم جالب بود انگار همانقدر که لازم است گاهی برای بهتر دیدن خودمان از خودمان دور شویم.گاهی هم لازم است به خودمان نزدیک شویم.قرار نیست همه ما رسالت جهانی داشته باشیم یا جایی از دنیا را عوض کنیم.گاهی کافیست همین گوشه کنارها حس خوبی بکاریم.فقط همین گوشه کنارها…

لایک کردن شما در صفحات مجازی، دردی از آنها را دوا نمی کند! واقعا کمکشان کنید!!!

پوستر قابل تامل یک مؤسسه خیریه.

ما دارو را برای آفریقا ارسال کردیم واین یک کار انسانی و شرافت مندانه است ، اما دارو ها یک مشکل دارد ، روی آن نوشته شده : بعد از غذا