.
ایستادن اجبــــار “کوه” بود

رفتن سرنــوشت “آب”

افتادن تقـــدیر “برگ”

و"صبــر” پاداش آدمــــی

پس بی هیچ چشم داشتی

حراج مــحبت کنـــیم ؛

که همه ما فقــط “خاطره ایم