آلفرد آدلر به بيماران افسرده می گفت :

هر روز فكر كنيد چطور مى توانيد يك نفر ديگر را خوشحال كنيد .
زيرا انديشه خوشحال كردن ديگران ما را از تفكر درباره خودمان باز میدارد !
و بزرگترين عامل نگرانى ترس و اندوه انديشيدن درباره خود است .
شادمانى انسان و شادمانى ديگران به يكديگر بستگى دارد .
ارسطو به اين نوع برخورد ” خودخواهى روشنگرانه ” میگويد .
خیرخواهی، دوستی و عشق ویژگی انسان است .
لازم نيست مصلح اجتماعى باشيد كه بتوانيد دنياى بهترى بسازيد !
بلكه همين كه دنياى خصوصى خودتان را بهتر كنيد خدمت بزرگى كرده ايد …