ادبیات ما با همه غنایش چه اشتباهات فاحشی دارد.چه کسی روز اول از غصه خوردن آدمها گفته؟ حال آنکه این غصه است که آدم را می خورد. شاید آنها که از درد کشیدن و رنج کشیدن حرف زده اند، به ذهنشان هم نرسیده که درد و رنج آنها را به هر طرف کشیده.اصلا همین خواب تازگیها فهمیده ام این من نیستم که خوابم میبرد،باور کن خواب است که هر شب مرا میبرد.