بعضی حرف ها گفتنی نیست!
من این جمله را بارها وبارها از دوستانم شنیده ام.همانها که حرفی داشتند و بیانش سختشان بود.برخی برایم نوشتند٬ بعضی ها اشکش کردند و بعضی هم با بغض حرف ها را به من رساندند و گاهی حرف هایشان را بلعیدند و هرگز در موردش حرفی نزدند.شاید نگفتنی های ما بیشتر از گفتنی هایمان نباشد اما… همین نگفتنی هاست که ذوبمان میکند٬ همین حرف های ساده ای که به قامت کلمه و جمله نمینشینند اما جایی از ما دنیا میسازند و ریشه میدهند.این حرف ها گفتنی نیستند٬ ما فقط زندگیشان میکنیم.درست مثل مکث های میان یک نت موسیقی.