چهار هفته قبل پدرش را از دست داده و امروز به من میگوید: دلم عجیب هوای بویش را کرده.
با خودم فکر می کنم بیشترین ظلم را حس بویایی به ما آدم ها کرد. نه تکرار می شود و نه محو. به خواب هم نمی آید. نه مثل تصویر می شود ثبتش کرد و نه مثل صدا ضبط می شود. انگار جایی مابین قلب و ذهن ثبت می ماند و خاطره می شود. آن وقت فقط باید گفت: دلم عجیب هوای بویش را کرده.